Vanuit Taupo kun je een van ’s werelds mooiste dagwandelingen doen: De Tongariro Crossing. Zwaar. Zeker als je Mount Doom nog als extraatje toevoegt aan je wandeling.

Tongariro Crossing: Dagwandeling

Drie halve stokbroodjes met ham en kipfilet, meerdere powerbars, twee Red Bulls toch wel minimaal 2 liter water per persoon. Yup, een goede voorbereiding kon ons niet ontzegd worden. Nu was het natuurlijk even afwachten of de (a) Crossing dit keer wel door zou gaan en (b) of onze conditie ons niet in de steek zou laten. Met punt a zat het wel goed en bijna een volledig gevulde bus vertrok bij ons hostel in Taupo, rond 6 uur ‘s ochtends. De bus had wat vertraging. Als dat ons loopschema maar niet in de war zou gooien! Voor de Tongariro Crossing wordt zo’n 7 uur uitgetrokken. Als je de Ngauruhoe (of gewoon Mount Doom, omdat dat ding in de Lord of the Rings zat) nog wil beklimmen mag je hier nog 2 tot 3 uur bij optellen.

Beginnen met lopen

Rond half 8 begonnen we met lopen, half 5 vertrok de laatste bus. Dat gaf ons zo’n 9 uur precies om de Tongariro Rossing (inclusief de sidetrack Mt. Doom) te voltooien. Het eerste stukje lopen was vanaf de parkeerplaats naar de Soda Springs. Vanaf daar was het lopen richting de South Crater, maar daar moest je eerst de Devil Staircases voor oplopen. Halverwege had Richard hem al aardig zitten. Hij had er, zoals Gordon zou zeggen, de kracht niet voor. Hij had er, zoals een wielrenner zou zeggen, de beentjes niet voor. Hij had, zoals Contador zou zeggen, zijn doping niet ingenomen: “Gisteren had ik betere benen”, aldus Richard. Hij besloot de berg Mount Doom niet te beklimmen.

De zon breekt door

Optioneel: De berg uit Lord of the Rings

Het vervolg van het verslag is dan ook zonder Richard. Rond 9.15 stond ik aan de voet van de gevreesde berg, overigens mocht je niet later dan 9.15 de berg op als je op schema wilde blijven. Bij elke stap die je doet, glij je er een halve terug. Een aardig adequate beschrijving voor het beginstuk van de berg. Toen bleek ook al snel dat ik een beetje aan de verkeerde kant liep.

Bijna boven...

Bijna boven!

Een paar honderd meter naar links was namelijk het stuk met de scherpe meestal vastliggende rotsen. Ik besloot dan ook maar om dat pad te kiezen.  Onderweg kwamen er af en toe wat rotsen naar beneden stuiteren (voornamelijk op de steile stukken waar niemand naar boven liep), maar helemaal zonder gevaar was het ook weer niet.

Prachtig uitzicht

Na een zware klim van anderhalf uur kwam ik aan op de linkertop van de berg, het punt met het mooiste uitzicht. Daar natuurlijk even rustig te tijd genomen om wat foto’s te maken. En ja, aan de rechterkant was dus de top met de krater, een punt dat ik natuurlijk ook even aan een nadere inspectie moest onderwerpen. Kortom, al met al ging ik rond 11.30 weg, een half uur achter op schema.Vincent op de top 1

Daarbij stond voor de afdaling een half uurtje. En de weg naar boven at energie, de weg naar beneden was gewoon het betere val- en glijwerk. Iedereen die de berg aan het afdalen was, kwam wel meerdere keren op zijn reet terecht. En dit stuk was ook nog een stuk gevaarlijker vanwege de losliggende rotsen. Voordeel was dat je wel weer snel naar beneden gleed.
Nu weer naar beneden
Eenmaal beneden was ik pas op een derde van de hike, het volgende stuk (vanaf hier heeft Richard hetzelfde gelopen) was van de South Crater richting de Red Crater. Eerst een makkelijk recht stuk waar ik nog wat mensen van de concurrerende busmaatschappij (Stray) tegenkwam. Zij liepen met gids de Tongariro en zonder sidetrack richting Mount Doom.

Top van de Red Crater

Op de top van de Red Crater, waar ik iets later dan 1 uur arriveerde, liep ik nog steeds achter op schema. Grappige is echter dat je weer op schema wil komen en dat je daarom constant door blijft lopen, terwijl je lichaam eigenlijk om een pauze vraagt. Op de top van de berg kwam ik nog iemand tegen van de Kiwibus, een gast uit Wales die zijn groep vrienden was kwijtgeraakt. Echt tempo zat er niet meer in bij Ryan (dat was zijn naam), maar dat was logisch zonder eten en water. Ik besloot dus maar om het tempo aan te geven en hem naar huis te hazen. Het kostte me ook wat water (waar ik niet zo heel veel meer van had), maar tijd om na te denken hadden we niet: Op naar de Ketetahi Hut! Eerst nog even de Red Crater afdalen, een vervelende afdaling over zand, maar niets vergeleken met de Mount Doom.

De Emerald Lakes

Na de afdaling kwamen we uit bij de Emerald Lakes, een populair lunchmomentje. Daar hadden we natuurlijk geen tijd voor en zo bijzonder waren deze meren ook weer niet, of het moet de stank zijn geweest. Het zag er dan wel weer aardig uit, maar veel tijd hadden we niet, doorlopen richting de Ketetahi Hut!
Mooi uitzicht...
Daar stond zo’n uurtje of 2 voor, maar om wat voor te lopen op schema moesten we dit in anderhalf uur doen. Gelukkig hadden we al wat goedgemaakt het laatste stuk en was het vanaf de Emerald Lakes aan een stuk doorlopen, vrij vlak over een berg en vervolgens een te irritant zigzagpad naar de hut toe.

Het laatste stuk

View from the top
Zo’n zigzagpad terwijl je de hut dus al ziet liggen op zo’n 400 meter, maar toch op het pad moet blijven om de struikgewassen niet aan te tasten. De horror! Bij de Ketetahi Hut even 5 minuten rust gepakt en even onze waterflesjes gepakt. Toen zaten we er al aardig doorheen, maar om op schema te blijven, moesten we het weer op een lopen te zetten. Het laatste stuk was het gelukkig op schema blijven, want we hadden genoeg tijd goedgemaakt. Het laatste stuk was een vervelende afdaling, niet echt met trappen naar beneden, maar het was wel afdalen. Oftewel, gigantisch slecht voor je knieën. Maar goed, we moesten door, haha. Gewoon blijven lopen op ongetwijfeld het saaiste stuk van heel de crossing.

Veel bebossing, iets dat je dus ook kunt vinden in Nederland. Groot voordeel was wel dat het beschut was, we liepen in de schaduw. We bleven keurig op schema en kwamen 20 minuten voor vertrek van de laatste bus aan. Als bedankje van Ryan kreeg ik in de bus nog twee stukken pizza.

1 REACTIE

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Please enter your comment!
Please enter your name here

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.