Je moet er maar tegen kunnen: Muziek, veel Nederlanders en buckets Mojito. Gelukkig zijn wij uit het juiste hout gesneden.
Maar laten we bij het begin beginnen. Een dag festivallen gaat niet zonder een goede nachtrust en een goed ontbijtje. Aan beide voorwaarden voldeden wij ruimschoots, een pannenkoek met kip voor de auteur (RvtZ, red.) en een pannenkoek zoetigheid voor de man met de hoed. Want ook daar had Cinnie aan gedacht: Een schitterende hoed gaf hem het gezicht van de ware festivalganger.
De echte festivalganger en ik gingen na het ontbijt op weg naar het festivalterrein met de metro. Volgens het AD maakt deze metro meer geluid dan een gemiddeld concert van The Stone Roses, maar dat viel alleszins mee. Na een kwartiertje met de metro gereisd te zijn, en weinig andere talen dan het Nederlands te hebben gehoord, kwamen we bij het station dat onze toegangsdeur tot één van de grootste festivals van Europa is.
We volgden de massa tot aan de toegangspoorten en daar kochten we een dagkaart van €45,00. Dit klinkt als een aardig bedrag en dat is het ook. Je krijgt dan echter wel The Stone Roses en The xx, maar eerst begonnen we bij Holland meets Hungary stage met een dansje van acht heren.
Voor ons onbekende dansers die mee hebben gedaan aan So you think you can dance en Holland got Talent gaven zij een grappige show weg met veel breakdancen (zo zou ik het omschrijven). Ook in Nederland een aanrader iLL Skill Squad.
Daarna gingen we richting main stage voor The Vaccines, maar niet voordat …Vincent en Richard nemen bucket Mojito en drinken dat braaf op. Daarna was het dan echt tijd voor The Vaccines en al had ik nog nooit van hen gehoord, het was absoluut een leuk concert.
Daarna kwamen het Duitse Sportfreunde Stiller op het hoofdpodium, maar dat was en slecht geprogrammeerd en niet om aan te horen. TIjd voor een hamburgertje dus. Een uit de kluiten gewassen brood hamburger was ons deel, maar hij was absoluut niet te kanen (vond ik, red.). Dat moest weggespoeld worden met een bucket Spicy Mojito en zo geschiedde.
Inmiddels waren we weer fris en fruitig voor The xx. Schaamtevol moet ik bekennen dat ik tot op dat moment nog nooit van hen gehoord had, maar volgens Vincent hebben zij één van de best gerecenseerde albums van een tijdje terug. En ik moet zeggen het was een alleraardigst geluid dat deze groep liet horen. Misschien een beetje saai voor een festival als Sziget dat wel.
Niet te saai voor Sziget en waar ik al eerder van gehoord had, waren The Stone Roses. Na een tijd weer bij elkaar (heb ik mij laten vertellen) gaven zij een goede show weg. Zeker het begin en het eind waren rockin’ al liet de stem van de leadzanger soms te wensen over. Het publiek maakte het allemaal niet uit: Er werd gesprongen, gedanst en gevlagd als een lieve lust en één festivalganger had zelfs het lef om mijn haar te zitten (tot grote hilariteit van Vincent natuurlijk). De haarterrorist kocht maar snel zijn schuld af met een boks (ouwe) toen hij het onweergezicht van mij zacht wat Vincent tot het inzicht bracht om aan mijn haar te gaan zitten en het af te ‘boksen’. Maar zo zijn we niet getrouwd natuurlijk en snel verlegden wij onze blik weer naar het podium. Enkele vrouwen hadden het blijkbaar te warm gekregen van The Stone Roses, want hupsakee daar gingen wat dames hun borsten luchten. Dit tot groot genoegen van de cameramannen die gretig inzoomden op deze topless dames en ons in het midden ook nog een fraai uitzicht gaven.
Na al dit moois voor de ogen en de oren was het tijd om naar het hostel terug te gaan en de dag af te sluiten.
