Naar het viewpoint van Bled geklauwterd, aan het meer geslapen en pizza gegeten

‘Vier euro ontbijt, we accepteren geen creditcards voor zulke kleine bedragen, maar de geldmachine is tien minuten verder’.

Dat waren de fameuze woorden van de vrouwelijke kelner gisterenavond toen wij naar het ontbijt informeerden. Wij deze ochtend op jacht naar de ‘atm’, maar na vijftien minuten kwamen we er nog geen tegen. Wij informeerden bij een dame in kioskje, maar behalve wat Sloveens gescheld kwamen we nog niet verder. Dan maar doorlopen en doorlopen en naar de wc (want buikkramp) en doorlopen en toen eindelijk een geldautomaat. Vijf over half tien en laat nou net om half tien het ontbijt sluiten. Dan maar naar de supermarkt voor wat krachtvoer (paar afgekeurde donuts en een Sloveense appelflap).

Dat krachtvoer hebben we nodig gehad. Eerst nog een keer een buikkrampaanval afslaan door het toilet op het station van Bled te bezoeken en daarna echt beginnen aan de hike naar het viewpoint van Bled zodat je het meer goed kan zien. Het begin is makkelijk en loopt langs het meer. Dan slaan we rechtsaf de bossen in. Het is gelijk afgelopen met de netjes aangelegde looppaadjes. Het gaat over kiezelsteentjes, keien, boomstammen en modder (van mijn nieuwe Golas is weinig meer over) en het stijgingspercentage is fors (Kenny van Hummel zou afgestapt zijn en Gesink ook, Contador en Schleck zouden bijna geparkeerd staan). We blijven stijgen en als we eenmaal na een paar Italianen (? in iedere geval geen Duitsers, Engelsen of Nederlanders) aankomen bij het viewpoint zijn de Italianen ronduit teleurgesteld. Zij hebben niet door dat een paar stappen naar voren het eigenlijk viewpoint is en wij maken een paar mooie foto’s. Daarna begint de afdaling die een stuk sneller (zonder vallen) gaat, maar wel weer over de befaamde kiezelsteentjes, keien, boomstammen en modder. Wanneer we beneden aankomen, zijn we het er allebei over eens: We gaan eens lekker bij het meer liggen. Even naar het appartement onze zwembroeken ophalen en hoppakee terug naar onze parkeerplaats waar we toch al vier euro voor heel de dag hebben betaald (mannetje op een fiets komt ’s ochtends aan om ons geld op te eisen, vier euro voor een hele dag, ach ja we kunnen het lijden).

We gaan aan het meer liggen. Ik in de zon, Vincent in de schaduw. Dat bevalt hem blijkbaar niet, want even later komt hij ook in de zon liggen en valt binnen no time in slaap. Een goed voorbeeld doet volgen en even later lig ook ik in coma.

Deze rust doet ons goed, want even later gaan we terug naar ons appartement om te voetballen. We moeten fit zijn voor Rijsoord 10 en Vincent moet nog leren ballen te klemmen. We trainen een half uurtje goed en denken klaar zijn voor de nieuwe competitie.

Daar hoort ook een sportmaaltijd bij en dat is pizza. De eigenaar van het appartement heeft verteld waar we zo ongeveer de lekkerste pizza ooit gemaakt kunnen vinden en na eerst nog aan het verkeerde terras te hebben gezeten (dit is de pub niet de pizza, maar je mag wel je cola meenemen naar de pizza want is toch dezelfde tent). We eten inderdaad een heerlijke pizza en na zo’n maaltijd chatten we nog even met het thuisfront waarna de nacht ook voor ons valt.