De wekker ging al om kwart voor zeven, aangezien we vroeg weg moesten. De Borobudur is een grote stoepa waar je niet in kunt, vandaar dat je daar niet op het hoogtepunt van de dag wil zijn. Althans, dat was het plan.
Borobudur met een lokale gids
We bezochten de Borobudur op Indonesisch eiland Java met een lokale gids, dit keer iemand die Engels sprak. Daarnaast moest iedereen een sarong aan, we mochten blijkbaar niet stijlvol op de foto van de Borobudur. Tussendoor nog wel even kort oponthoud: Een lokale dansvoorstelling. Vooral de kinderen gingen helemaal los op de muziek.
Op naar de Borobudur
Toen was het zo ver: De Borobudur op. Pas sinds 1983 is het geopend voor publiek, aangezien de Borobudur per toeval werd ontdekt, het was namelijk bedekt met zand. Nu is het toch wel een van de bezienswaardigheden die je gezien moet hebben. Alleen jammer dat er veel Boeddha’s zonder hoofd waren, maar voor de rest zag het er echt heel goed onderhouden uit.
En slechts 120 treden naar boven. Af en toe natuurlijk weer oponthoud door Indonesische toeristen die foto’s wilde maken. Dit keer was ik niet alleen pineut, maar was het voor de locals op de foto zetten wie er op de foto gezet wilde worden. En ja, bijna op de top kwamen we erachter dat we niet helemaal naar boven konden. Door de vulkaanuitbarsting uit 2006 was het topgedeelte nog niet loopklaar.
Toch een goede indruk gekregen van deze highlight die toch erg goed bewaard is gebleven. Op de top twee keer met de klok mee om de stoepa gelopen. Eenmaal beneden wat foto’s gemaakt van de andere kant, want dit is wel de beste kant om een foto te maken. Kijk maar eens even naar deze mooie groepsfoto:
Richting ons hotel nog gestopt bij een door lava verwoest dorpje. Een stukje ramptoerisme eigenlijk, maar je ziet wel wat voor schade de vulkaan heeft aangericht. Gek genoeg keren alle mensen toch terug naar hun oorspronkelijke woonplek, ook al ligt het nog steeds onder het puin.
