De Mountain Kilimanjaro in Tanzania beklimmen. Het is een week (ja, een week) die ik niet snel zal vergeten. Hoe de 7-daagse beklimming van de Kilimanjaro ons verging, lees je in deze blog.
1. Inleiding: Beklimming van de Kilimanjaro
In mijn reisleven heb ik al heel wat mooie wandelingen gemaakt. Vaak waren dat mooie dagwandelingen zoals de Tongariro Crossing. Ook beklommen we de Mount Fuji in Japan in 2 dagen. Maar in vergelijking met de Kilimanjaro is dat echt kinderspel.
Voor het beklimmen van de Kilimanjaro zijn twee dingen belangrijk: Geld en fitheid!
Het beklimmen van de Kili is niet voor iedereen weggelegd. Je hebt er namelijk twee dingen voor nodig: Geld en je moet fysiek en mentaal fit zijn. Als het geld hebt, moet je je ook goed afvragen of fysiek en mentaal in staat bent om de berg te bedwingen.
1.1 Kosten van de beklimming van de Kilimanjaro
Laat ik beginnen met het geld. Hoeveel kost de beklimming van de Kilimanjaro nou eigenlijk? Nou, dat verschilt natuurlijk. Maar reken zo’n 2000 euro minimaal voor een groepsklim en 2500 euro voor een prive beklimming. Tel daarbij je vliegticket en de tips voor je team. En zit al snel op 4000 euro voor een week.
Dat geld zit hem vooral in het hele team dat met je meegaat. Je hebt twee gidsen Shaffy en Rogers. En in de kampen waar je overnacht worden tenten opgezet. Dus heb je een Tent Master, een Toilet master, een kok en een ober. Het zwaarste werk heb ik dan nog niet meegerekend. Je hebt namelijk ook porters. Zij dragen de spullen de berg op. Onze grote tassen met spullen, maar ook de tenten, de voorraden eten, water en meer. Wij hadden zes porters nodig voor onze privé-beklimming.
De kosten voor een week beklimming Kilimanjaro (inclusief vliegticket en fooien) lopen al snel op richting 4000 euro per persoon! Maar dat is goed te verklaren.
Met een groepsklim is dat misschien iets efficiënter in te richten. Maar grote groepen hebben weer meerdere porters en extra koks nodig. Goedkoop zal een beklimming van de Kilimanjaro dan ook nooit worden. En daarbij: Je weet nooit hoe je lichaam reageert op grote hoogtes. Dan wil je een goed team om je heen. Geen gids die bij de eerste tegenslag gelijk weer naar beneden wil of geen goede hulp biedt. Mijn advies: Bespaar hier niet op. Prijzig wordt het toch wel.
1.2 Fysieke en mentale fitheid
En dan: fysieke en mentale fitheid. Als je een marathon hebt gelopen of erg sportief bent, moet het fysiek wel lukken. Alleen, je hebt ook nog eens te maken met de hoogte. Vanaf 3000 meter kan al hoogteziekte optreden. Dus ben je nog nooit op grote hoogtes geweest, moet je daar rekening mee houden.
De beklimming van de Kilimanjaro is dus geen wandeling in het park. Ook niet voor getrainde mensen. Maar het belangrijkste is misschien wel: je mentale fitheid. Blijf positief en zorg dat je met de juiste mindset naar boven gaat. ‘S nachts slaap je met -5 in een tentje. Dus het is belangrijk dat je positief blijft!
Wij kiezen voor een privé-beklimming van 7 dagen. De populaire Machame route. Dan kun je goed acclimatiseren, wennen aan de hoogte. Achteraf zijn we ook blij met de keuze voor een prive beklimming. We slikken bijvoorbeeld Diamox (daarover later meer), maar daarvan moet je veel plassen. Dus handig als je dan gewoon kunt vragen om een plasstop zonder een groep op te houden. Ook helpt het bij de summit day (ook daarover later meer).
Tijd om eens te beginnen met dag 0 van de beklimming. De briefing van de klim door gids Rogers die ruim 2 uur in beslag neemt.
2. De briefing van de gids (inclusief waardevolle tips!)
Na onze vlucht naar Kilimanjaro hebben we een relax dag in de Weru Weru Lodge in Moshi. Fijn, te meer omdat we vanwege een medisch incident aan boord een tussenlanding moesten maken en laat aankwamen. Dan is het niet fijn om de volgende ochtend gelijk met de klim te moeten beginnen.
Goed, Rogers dus. Hij wordt onze hoofdgids en komt uitleg geven over de beklimming van de Kilimanjaro. Op nummer 1 staat Veiligheid. Op nummer 2 staat Summit (de top). Op nummer 3 staat Comfort. Kortom, veiligheid boven alles lijkt me een mooi uitgangspunt.
2.1 SWAT aanhouden voor veiligheid
Met het woordje SWAT wordt de veiligheid uitgelegd. De S staat voor Salt en Sugar. Bij inspanning verlies je zout door zweten en verbrandt je suiker. Belangrijk om zout aan te vullen met bijvoorbeeld ORS. Suiker vullen we aan door te snacken en onze camel baks te vullen met Isostar. Isostar is sowieso een aanrader, want ze zuiveren het water. Dat krijgt daardoor een chloorsmaak. Met Isostar verdoezel je die smaak en krijg je extra energie binnen.
De W staat voor Water. In Water zit zuurstof. Hoe hoger je komt, hoe minder zuurstof er in de lucht zit. Kortom, de simpele rekensom is vee drinken. Heel veel drinken, aldus Rogers. Goed drinken dus!
Isostar is het geheime wapen tegen chloorsmaak van het gezuiverde water!
De A staat voor Altitude. De hoogte. Tijdens de beklimming van de Kilimanjaro kan de hoogte allerlei problemen met zich meebrengen. Een van de grootste problemen is hoogteziekte. Daarom is acclimatiseren belangrijk. Maar op de hoogte vermindert waarschijnlijk ook je eetlust. Kun je hoofdpijn krijgen.
2.2 Het slikken van Diamox-pillen tegen hoogteziekte
Wij kiezen ervoor een Diamox te slikken. Wij krijgen dat gratis mee van de GGD. Een pilletje dat ervoor zorgt dat je bloed zuurstof beter opneemt. De zuurstofwaarden worden tijdens de klim ook gecontroleerd, vertelt gids Rogers. Je krijgt namelijk elke ochtend een medische check. Dan worden je polsdruk en zuurstofwaarden gemeten. Indien nodig worden je longen nog beluisterd.
Hij voert een medische check uit in Moshi. Van 1 tot 10 moeten we aangeven hoe we ons voelen. We voelen ons nog goed. We hebben er zin in. De zuurstofwaarden zitten bijna op 100%. Op zeeniveau zijn onze waarden nog in orde. Hopelijk blijft dat zo.
De T staat voor Temperature. Oftewel, verschillende weersomstandigheden vragen om verschillende kleding tijdens de beklimming van de Kilimanjaro. Kun je op dag 1 nog in je korte broek beginnen. Op summit day loop je in skipak naar boven. Laagjes zijn daarbij belangrijk. Denk aan een thermo basis laag, een hikebroek en een skibroek. Een thermo shirt, een polyester sportshirt, een winstopper, een fleece en een skijack. Eventueel kun je dan nog meerdere lagen thermo aan. Maar zorg dus dat je de juiste kleding meeneemt.
2.3 Comfortabel de top halen
Op plek 2 staat dus pas het woord waar je het allemaal voor doet: Summit. Het bereiken van de Uhuru Peak van 5895 meter. Maar dus niet ten koste van je eigen gezondheid. Echter, met de juiste instelling wordt er wel alles aan gedaan om ons naar de top te krijgen.
En op plek 3, je zou het bijna vergeten, Comfort. Je wilt ook nog enigszins comfortabel naar de top. Dus gaat er een heel team mee. Van kok tot gids. Goed eten en goede begeleiding. En we gaan overnachten in een tent. Daar wil je gedurende de koude nachten natuurlijk wel goed slapen.
Om te kijken of alles comfortabel gaat worden, neemt Rogers nog even een kijkje bij onze spullen. Zodra hij verschillende kledinglagen ziet liggen, hoofdlampjes, camel baks etcetera is hij tevreden. Van de tour operator Ajabu huren we nog slaapzaken, want die pasten niet meer in onze tassen. We hebben er zin om aan de klim te beginnen. Tijd voor dag 1!
3. Door het bos naar Machame Camp (dag 1 beklimming Kilimanjaro)
‘S ochtends worden we netjes door Rogers bij ons hotel opgepikt richting Machame Gate op zo’n 1800 meter. Onderweg stoppen we nog bij een supermarkt. Daar kun je nog snacks kopen (Snickers, koekjes) en vaseline (aanrader!).
Iets voor elf arriveren we bij de Machame Gate. Daar moet nog even wat papierwerk gedaan worden. Ook wordt voor de porters (dragers) de bagage afgewogen. Ze mogen maximaal 20 kilo dragen, wat natuurlijk ook flink veel is. Reken 3 porters per tourist en er staat dus een flinke portersfile.
Voordat we de beklimming beginnen, eten we een lunch. Oppassen hier dat je lunch niet gestolen wordt door de brutale apen die het eten nog net niet uit je mond grissen. We krijgen alles op en kunnen de klim beginnen.
3.1 De weg naar de top begint
Rond 12:00 starten we onze hike met Shaffy (assistent gids). Rogers moet nog wat zaken regelen in het kamp en haalt ons wel bij. Er staat zo’n 6-7 uur voor, maar binnen zo’n 4 uur zijn we bij Machame Camp. De omstandigheden zijn goed. We lopen door het bos, maar het is mistig. Ideale omstandigheden voor een hike.
Het slingerende bergpad gaat zo’n 1200 meter omhoog. Het kamp zit namelijk op zo’n 3000 meter. Onderweg halen de porters met 20 kilo op de rug ons met gemak in. In onze dagrugzak alleen water, snacks en een extra laagje kleding. Zij doen het vaker, moeten we maar denken.
Je hebt nog niet helemaal het gevoel dat je de hoogste berg van Afrika aan het beklimmen bent. Het voelt nog als een lekkere bergwandeling. En onderweg veel drinken en lekker snacken. Wat op hoogte kan je eetlust zomaar verdwijnen. Dan ben je blij dat je een snicker in je lichaam. Want je bent jezelf niet als hongerig bent.
3.2 Inchecken bij het eerste kamp
We checken in bij Machame Camp. We zijn een van de eerste. Ons tentenkamp staat nog niet klaar. Goed, dan kunnen we mooi zien wat er allemaal moet worden opgebouwd.
- Onze tent: Hier slapen wij.
- De gidsentent: Hier slapen hoofdgids Rogers en assistent gids Shaffy.
- De chopper tent: de tent met een draagbare wc.
- De kooktent: Hier wordt gekookt door kok Jonathan.
- De eettent: Hier eten we onze maaltijden.
- De portertent: Hier slapen de porters.
Onze tent wordt eerst opgebouwd. We relaxen wat in onze tent en krijgen ‘hot water for wash’ en wat handzeep. Dat wordt onze manier van douchen de komende dagen. Daarna is het tijd voor thee en popcorn in de eettent.
Door de zoute popcorn moet je natuurlijk veel drinken. Gelukkig hebben we de 3 liter in onze dagrugzak grotendeels opgedronken. Om nog meer te drinken wordt ‘s avonds als voorgerecht soep gereserveerd. Als hoofdmaaltijd vaak vlees/vega met veel rijst/aardappelen.
“Carry in your stomach” is het devies van onze ober Godefrey. Veel eten dus. Nu gaat het nog makkelijk, maar op hoogte kun je zomaar je eetlust verliezen. We krijgen ook de eerste medische check, maar alles in orde. De zuurstofwaarden zijn een paar procent lager. Maar nog steeds boven de 95. We kunnen met een goed gevoel gaan slapen. Op naar dag 2!
4. Machame Huts naar Shira Cave (dag 2 beklimming Kilimanjaro)
De eerste dag met onze nieuwe ochtendroutine. Dat gaat ongeveer zo. Om 7:30 worden we gewekt met thee en koffie. Een half uur later wordt er een bak heet water met handzeep klaargezet om te wassen. Weer een half uur later begeven we ons naar de eettent voor ontbijt. Goed geregeld dacht ik zo.
Vandaag staat er een rustige dag op het programma. We lopen naar Shira Cave op 3890 meter. Ongeveer zo’n 900 meter stijgen dus. We laten het groene boslandschap langzaam achter ons en lopen het zogenaamde Moorland landschap in.
4.1 Eeuwige bloemen op grote hoogte
Ook op deze hoogte heb je nog gewoon begroeiing, maar geen bomen meer. Wel een soort eeuwige bloemen, legt gids Rogers uit. Geen wonder dat de bloemen hier overleven, want als je ze aanraakt lijken de witte bloemetjes net van plastic. Bijzonder.
We lopen langzaam de wolken in en komen boven het wolkendek uit. Tijden de route onderweg worden we getrakteerd op mooie uitzichten. Vanwege de snackstops (veel snacken tijdens de beklimming) hebben we meerdere malen prachtige uitzichtpunten. En dan te bedenken dat we nu al op dezelfde hoogte zijn als de hoogste berg van Japan (Mount Fuji van 3776).
4.2 Aankomst bij Shira Cave
Na zo’n 4,5 uur lopen met soms een flink stijgingspercentage komen we vroeg in de middag aan bij het volgende kamp: Shira Cave. Een prachtige locatie boven de wolken met bij aankomst helaas nieuwe wolken die ons uitzicht naar de top van de Kilimanjaro ‘verpest’.Gelukkig hebben we de rest van de dag en worden we bij zonsondergang nog beloond met een prachtig uitzicht van de Kili. Met tegelijkertijd het besef dat we nog een stukje moeten.
Bij Shira Cave kunnen we heerlijk relaxen. Het lijkt soms wel alsof we op de camping zitten!
Shira Cave staat verder in het teken van relaxen. Vooral: Acclimatiseren. Wennen aan de nieuwe hoogte. Dat doe met het gevoel alsof je op de camping zit, want de dragers nemen ook elke dagen twee stoelen mee naar boven. Hier zitten we lekker te relaxen op dag 2. Goed uitrusten en ons klaar maken voor dag 3, want dat wordt een lange dag.
5. Naar Baranco Huts op 3985 meter (dag 3 beklimming Kilimanjaro)
We worden iets vroeger wakker gemaakt, omdat we een lange dag voor de boeg hebben. We gaan hoger naar Lava Tower (4640 meter), maar slapen op 3985 meter. Goed om je lichaam te laten wennen aan een nieuwe hoogte en om te kijken hoe het gaat met de eetlust.
Je wordt vanzelf een volleerde wildplasser als je de Kilimanjaro beklimt!
Na ons gebruikelijke ochtendritueel vertrekken we om 8:30 richting Lava Tower. Het is een route waar we veel plaspauzes inlassen. We slikken een halve pil Diamox. Diamox zorgt ervoor dat je bloed zuurstof beter opneemt, maar een bijwerking is veel plassen. Heel veel plassen.
Je wordt al snel een volleerde wildplasser. Voor mij als man natuurlijk eenvoudiger dan voor Suus als vrouw. Maar een rots die hoog genoeg is, voldoet al als toiletplek. Door de drollen en toiletpapier van voorgangers voelt het bijna als een echt toilet.
5.1 Hiken richting Lava Tower
We lopen door een soort rotsentuin richting Lava Tower. We stijgen vals plat, maar het is nog goed te doen. We merken wel dat iedere een stukje zwaarder is. Maar we kunnen ons eigen tempo aanhouden en doordat je veel moet plassen, heb je automatisch genoeg rustmomenten.
We volgen de Machame Route en na zo’n uur of 2,5 komen ook de mensen van de Lemosho route erbij. Die route is langer, maar het tweede deel is dus gelijk aan de Machame Route. Doordat de route vlak oogt, starten we boven het wolkendek en eindigen we aan het einde van de ochtend met prachtige uitzichtpunten op de Kilimanjaro. De Machame route is tot nu toe echt een prachtige route.
We drinken lekker van ons met Isostar aangelengde water. Zonder Isostar is het echt chloor dat je naar binnentikt, omdat het water gezuiverd wordt. We komen zonder al te veel problemen om 12:30 aan bij Lava Tower. Volgens het bord is het nog 17 uur naar Uhuru Peak, het hoogste punt. Geen tijd om daar te lang bij stil te staan, want de lunch wordt geserveerd. Gelukkig gaat het nog goed met de eetlust en werken we de soep, kip met aardappelen en fruit redelijk goed naar binnen.
5.2 Richting Baranco Huts
Na 2 uur acclimatiseren op deze hoogte vinden Rogers en Shaffy het tijd om weer te gaan. Op naar Baranco Huts. We gaan dalen en dat vind persoonlijk vervelender dan stijgen. Niet dat het niet gaat, maar het gaat wel moeizamer.
En dat terwijl dalen eigenlijk veel sneller gaat dan stijgen. Het stijgen duurde 4 uur, de daling slechts 1 uur en 45 minuten. Onderweg komen we nog bijzondere bomen tegen. Zo bijzonder dat Rogers ons voor de boom op de foto zet. En ja, waarom ook niet. Als we de top niet halen, kunnen we misschien onderstaande foto laten afdrukken.
We slapen in het kamp Baranco Huts. Ook wel Amsterdam genoemd, omdat het een soort knooppunt (voor meerdere routes) is en dus vol staat met tenten. Soms moet via de walkietalkie je tent gevonden worden. Gelukkig vinden wij zo onze weg naar ons kamp.
5.3 Medische check op grote hoogte
We registreren ons bij het kamp en gaan we over tot wassen, uitrusten, slapen en eten. Ook krijgen we weer een medische check. De pulse en zuurstof zijn iets verslechterd, maar met zuurstof van boven de 90 heb ik niet te klagen. Suus heeft zelfs nog waarden van 97. Die gaat helemaal goed.
En ja, zo’n medische check is toch wel prettig. Waarschijnlijk meer voor het mentale, want dat is erg belangrijk bij de beklimming. Gewoon positief blijven, want fysiek is het zwaar, maar je moet vooral mentaal volhouden.
Zeker als je weer een nacht van -5 tot -10 tegemoet gaat waar je met je voeten in een ski-jas ligt gewikkeld. Om te ‘ontsnappen’ aan de kou. En dan maar hopen dat je er ‘s nachts niet uit moet om naar de ‘chopper tent’ (wc-tent) te gaan. Maar met Diamox (ook al slik je dat ‘s ochtends en ‘s middags) is dat ijdele hoop. Enige voordeel: De wc-tent is altijd dichtbij en met je hoofdlampje dus zo gevonden.
Ik ga die avond wel slapen met lichte hoofdpijn, maar dat kan ook komen doordat we de hele dag in de volle zon hebben gelopen. Maar na een paar paracetamol gaat het gelukkig weer.
6. Via een prachtige route naar Barafu Camp (dag 4 beklimming Kilimanjaro)
Dag 4 vertrekken we eerder, omdat de Baranco Wall op het programma staat. Een hele steile klim, maar daardoor weinig ruimte tot inhalen. Onze vertrektijd van 8:00 blijkt te laat. We beginnen aan de klim, maar komen in een porter file terecht.
De steile rotsen op met 20 kg bepakking en dat keer honderd porters. Dat haalt de snelheid er flink uit. Het is een klein beetje frustrerend en bovendien nog koud, omdat de zon nog niet is doorgebroken. Er zit niets anders op dan heel langzaam omhoog.
Het gaat traag, maar toch beklimmen we de muur Baranco Wall in ongeveer 2 uurtjes. Boven worden we getrakteerd op een prachtig uitzicht. We zitten nog steeds boven de wolken, maar het topje van Mount Meru is nu zichtbaar.
Kortom, tijd voor foto’s. Gids Rogers gaat door de knieën om foto’s te maken. Wij moeten springen en dan lijkt het net of je boven de wolken zweeft. De Machame route is tot nu toe schitterend en dan hebben we de top nog niet eens bereikt. De top die je overigens kunt zien als je de andere kant opkijkt.
Nadat de fotosessie klaar is lopen we door naar Karanga Camp op bijna 4000 meter. Het is een beetje naar beneden, een beetje naar boven lopen. Een vrij eenvoudige route. Het is inmiddels 12:00 uur als we aankomen op het kamp. Tijd voor de lunch.
Tijdens ons kippetje met patat en ketchup krijgen we van gids Rogers twee opties voorgelegd. We kunnen hier kamp opzetten, maar ook doorlopen naar het laatste kamp: Barafu Camp. Vanaf daar begin je Summit Day, de weg naar de top.
6.1 Op weg naar Barafu Camp
De benen voelen nog goed. Goed nieuws op dag 4 van de beklimming van de Kilimanarjo. Dus we kiezen voor het vervolgen van onze weg naar Barafu Camp. Barafu betekent ijs in Swahili, maar dat ligt er op het moment niet volgens Rogers. We laten Karanga achter ons en beginnen om 14:00 uur met lopen.
Het is redelijk rechttoe-rechtaan lopen. Het zijn vooral rotsen eigenlijk. Het voelt redelijk vlak, maar toch stijgen we zo’n 600 meter. De benen voelen inmiddels wel wat zwaarder, maar opgeven is geen gedachte die bij ons opkomt. Tot nu toe gaat het eigenlijk wel lekker.
Toch zijn we aardig vermoeid als we aankomen bij Barafu Camp. Ons kamp is redelijk aan het begin opgezet en dat betekent nog 15 minuten extra lopen om in te schrijven (en dat stuk ook weer terug). Het klinkt makkelijk, maar als je je kamp hebt bereikt op 4600 meter doe je dan met frisse tegenzin.
Het leuke is wel dat je al mensen ziet die terugkomen van Summit Day. De blijdschap (en vermoeidheid) op de gezichten van mensen. En dan te bedenken dat het al rond 17:00 uur is. Summit Day belooft een dagvullend programma te worden.
6.2 Plan maken voor Summit Day
In de avond bespreken we met Rogers de plannen voor Summit Day. Het eten gaat moeizamer, maar we krijgen altijd wel de soep op. Met het hoofdgerecht is het wat meer je best doen om wat binnen te krijgen. Ober Godefrey schept dan ook royaal op, elke keer met de opmerking “carry it in your stomach”.
Volgens Rogers kunnen we twee dingen doen. Summit Day starten in de nacht (rond 0:00 uur) of in de vroege ochtend (rond 6:00 uur). We kiezen voor dat laatste. We hebben al een lange dag gehad en een goede nacht slapen lijkt ons handig. En bij een vertrek rond 6:00 uur heb je de top (als je het haalt) voor je alleen. Maar ja, je mist wel de zonsopgang op Stella Point.
Ik zeg tegen Rogers: “Een zonsopgang heb je elke dag, maar de top van de Kilimanjaro haal je niet iedere dag”. Hij geeft ook aan dat er twee extra man meegaan. Je hebt natuurlijk Rogers en assistent-gids Shaffy, maar ook ober Godefrey en porter Efeta gaan mee.
Er geldt een soort hiërarchie in functies bij de Kilimanjaro teams, want gidsen zoals Rogers zijn vaak begonnen als porter. Door porters af en toe op Summit Day mee te laten gaan, hebben de vaker de top bereikt. En nemen hun kansen om ooit zelf gids te worden toe.
6.3 Kleding op Summit Day
Daarnaast gaan ze mee om extra kleding te dragen. Rogers adviseert een zo licht mogelijke dagrugzak. Zo’n dagrugzak is overigens al niet heel zwaar (max 5 kg, vooral door het water), maar het is handig dat ze bijvoorbeeld onze skijas en broek kunnen dragen als we ze niet meer nodig hebben. Die dingen zijn sowieso zo groot dat ze waarschijnlijk al niet in onze dagrugzakken passen.
We hebben vertrouwen in de Summit Day en besluiten vroeg te gaan slapen. Daarvoor nog wel even een medische check. Voor Suus is de zuurstofwaarde 94 (erg goed), ik ben inmiddels met 85 onder de 90 gedoken. Maar nog steeds geen reden voor paniek volgens Rogers. Ook de ‘pulse’ is van ons hoger dan op zeeniveau, maar ook dat is logisch. Om 5:00 staat de wekker voor Summit Day.
7. Naar Uhuru Peak op 5895 meter (dag 5 beklimming Kilimanjaro )
We zijn vroeg wakker. De belangrijkste dag van de beklimming van de Kilimanjaro. We willen de top halen! Omdat het koud is, hebben we meerdere lagen kleding aangetrokken. Twee thermobroeken, een hikebroek en een skibroek. Boven twee thermoshirts van merino, een polyester sportshirt, een windstopper, een fleece en een ski-jas.
Suus is wakker geworden met lichte hoofdpijn. Op advies van Rogers neemt ze, voor de zekerheid, twee paracetamol. Thuis nemen we geen pilletje, maar hier slikken we ze door de Diamox elke dag. Gelukkig geen malariamuggen op deze hoogte, dus Malarone slikken we niet.
Voor deze ‘topdag’ (laten we het hopen) nemen we een volle pil Diamox (normaal een halfje). We ontbijten met havermout en wat ei. We pakken veel gelletjes in als snacks. In Nederland deze wielrengelletjes al gekocht bij de Jumbo. Echt een aanrader, want op grote hoogte is het echt lastig om zoiets als een snicker te eten (geloof me, haha).
7.1 Start in het donker
We beginnen rond 5:00 uur in het donker met onze hoofdlampjes op. Stapje voor stapje. Boven op de berg zien we in de verte vaag de lichtjes van andere klimmers naar de top lopen. Het is zeer rustig om het kamp. Helemaal stil.
We lopen op een tempo waar je in Nederland voor zal schamen. Loop eens door zou je denken als er iemand op dit tempo voor je zou lopen. Toch is het een prettig tempo. Het begin is nog niet super zwaar. Zeker niet als na 45 minuten de zon doorbreekt. Een prachtig gezicht. Ook tijdens het lopen is de zonsopgang prachtig.
Tijd om de skikleding uit te doen. Daar hebben we toch zo’n uur van kunnen genieten. Efata en Godefrey snellen zich gelijk ter plaatse om de kleding aan te nemen. Handig om zulke jongens mee te hebben.
7.2 Het zwaarste deel begint
Na zo’n 1,5 uur lopen begint het echt zware deel. Ondertussen hebben we al wat klimmers gezien die het niet gehaald hebben. Ze worden door een gids naar beneden begeleid. Een vrouw heeft zichzelf zo gepusht dat ze, ondersteund door de schouders van twee man, half naar beneden wordt gedragen. Niet echt goed voor ons moraal. We beginnen net.
Achter ons ligt iets dat ik misschien het beste kan vergelijken met een maanlandschap. Wij zijn inmiddels begonnen met het absoluut zwaarste gedeelte van deze klim. Het is echt stapje voor stapje. Klein stapje voor stapje.
We stoppen veel om te plassen en te rusten. De gelletjes zijn echt een uitkomst. Daardoor krijg je snel energie binnen. Het team van Rogers, Shaffy, Efata en Godefrey doet het geweldig. Ze passen zich aan en houden de sfeer erin.
Rogers heeft een speaker aan zijn rugzak hangen. Het is een bonte collectie muziek. Soms past het: “Started from the bottom, now we are here” zingt Drake. Maar ook Whitney Houston met I Have Nothing knalt uit de speakers.
7.3 Stapje voor stapje naar boven
We hebben inderdaad nog niks. Na 3 uur klimmen, zijn we volgens Rogers ongeveer op de helft. Nog een hele weg te gaan, nog steeds stapje voor stapje. Terwijl de route vordert, proberen we overal kracht vandaan te halen. Dan komen we een Frans jongetje tegen die met zijn ‘persoonlijke’ gids naar boven loopt. Voor hem lijkt de beklimming van de Kilimanjaro wel een hel.
Een jaar of twaalf en hij is gigantisch aan het afzien. Wij lopen eerst nog achter hem en zien hem bij de rustpauzes met zijn hoofd tussen de knieën zitten. Het gaat zeer moeizaam bij deze jongen. Maar het mooiste van alles: Deze held geeft niet op. Rogers biedt nog hulp aan, maar hij gaat het op eigen kracht doen. Zien we hem nog boven?
Mijn lippen vertonen inmiddels tekenen van frostbite. Toch meer vaseline moeten smeren. Allemaal gratis tips voor jou als lezer (als je tenminste de Kili gaat beklimmen). Geen tijd om over na te denken. Volgende stapje.We komen wel steeds hoger en hoger. Langzaam, maar wel steeds hoger. Wolken komen voorbij zweven, terwijl we Stella Point in zicht krijgen. Nou ja, we hopen dat het daar bovenaan is. Het is inmiddels 12:00 uur. We zijn al 5 uur aan het klimmen.
Er komen weer klimmers naar beneden. “This is the most difficult part”. Bedankt voor de aanmoediging. Suus kan de verleiding om van “Kilimanjaro cocaïne” naar binnen te werken. Geen zorgen: Gewoon glucose poeder. De afstand die we nog moeten naar Stella Point is niet ver, maar kost ons nog een extra half uur.
7.4 Aankomst bij Stella Point
Eindelijk we zijn boven bij Stella Point. 5756 meter! Een grote explosie van vreugde. Rogers, Shaffy, Efata en Godefrey beginnen te zingen. Blijdschap op het gezicht van Suus. Ik voel hierdoor letterlijk de kracht in mijn lichaam vloeien. We zijn er nog niet, maar nu weet ik het zeker: we gaan het halen! We lopen nog normaal, we zijn blij. We gaan het gewoon halen.
Achteraf is het gezang op en het bereiken van Stella Point mijn mooiste “Kilimanjaro moment”. De blijdschap toen. Iedereen omhelst elkaar. En dan te bedenken dat er een groep Franse Canadezen ernaar kijkt. Ze liggen voor pampus op Stella Point. De een kapot, de ander misselijk. De jongen van twaalf hoort bij deze groep, maar zit nog achter ons.
Rogers ziet dat de moraal er goed in zit. Hij adviseert gelijk door te lopen. We komen toch nog terug bij Stella Point. Van Stella Point (5756 meter) naar Uhuru Peak (5895 meter) is het slechts een uurtje lopen. Toch zijn er ook mensen die alleen Stella Point halen volgens Rogers.
Onderweg naar Uhuru Peak doen we nog een pauze. Ik laat me ook verleiden tot het nemen van wat “Kili cocaïne”. Iedereen zit er inmiddels aan. Slecht voorbeeld tot volgen, haha. Het pad naar Uhuru is redelijk eenvoudig in vergelijking met het stuk naar Stella. En dan komen we aan bij Uhuru Peak.
7.5 Aankomst op Uhuru Peak!
We hebben het gered! De beklimming van de Kilimanjaro! En we zijn helemaal alleen boven. It’s lonely at the top. De ontlading is minder groot dan bij Stella Point, maar we zijn er. En we hebben alle tijd om foto’s te maken bij het bord. 5895 meter! Toch wel een aardige prestatie.
We blijven hier zo’n minuut of 30. Vooral voor foto’s, maar ook voor een lunch. We moeten het hele stuk ook weer naar beneden. Nu nog even niet aan denken en genieten van ons moment op de top.
In de verte komt er nieuwe groep aangelopen. Zou de jongen het gered hebben? Ja hoor, onze held van de dag komt ook aangelopen. Maar je vraagt je soms af tegen welke prijs je het doet. Er zitten er een paar bij die alleen nog verdwaasd om zich heen kunnen kijken. Misselijk en ziek. Maar ook zij hebben het gehaald!
7.6 Met beenkappen naar beneden
Tijd om weer naar beneden te gaan. De beklimming van de Kilimanjaro zit er op, de afdaling nog niet. Eerst terug naar Stella Point. Dat is eenvoudig, maar vanaf Stella Point is het een steil stuk naar beneden. Tijd om de beenkappen aan te trekken om te voorkomen dat er steentjes in je schoen komen. Voor het eerst gebruiken we onze beenkappen. Om een super irritant stuk naar beneden te skiën bijna. Zwaar voor de knieën en we zijn al 8/9 uur onderweg. Maar goed, het moet maar maar.
En het grote voordeel: Naar beneden gaat veel sneller. Binnen 3 uur lopen zijn we vanaf de top weer terug bij Barafu Camp. Onderweg hebben we eigenlijk nog een prachtig uitzicht. Een soort maanlandschap idee. Het blijft een mooie route die we lopen. In Barafu Camp worden we hartelijk onthaald door het team. We krijgen een Mango Juice en dan is het tijd om uit te rusten. Het is inmiddels 15:30 uur. We zijn bijna 12 uur bezig geweest. Een mooie Summit Day.
Het enige waar is last van heb, zijn mijn lippen. Die gaan “vervellen”. Ook wat last van de knieën (logisch) en lichte hoofdpijn (misschien ook logisch). Tijd om goed uit te rusten. Morgen een makkelijkere dag, we gaan weer verder dalen.
8. Van Barafu Camp naar Mweka Camp (dag 6 beklimming Kilimanjaro)
We worden na een goede nacht wakker. Vandaag een redelijk eenvoudige dag. We lopen van 4600 meter naar ongeveer 3000 meter naar Mweka Camp. Als je je goed voelt, zou je vanaf Barafu zelfs in een hele lange dag naar de Gate kunnen lopen.
We verlangen inmiddels wel naar een douche, maar we hebben al een vaststaand programma. Dus we doen vandaag rustig aan op weg naar Mweka. We beginnen rond een uurtje of 9 met lopen.
Het is eigenlijk opvallend hoe snel je daalt. Achter ons de top van de Kili. Als je de enorme hoogte ziet, kun je nauwelijks voorstellen dat we achteraf bezien redelijk probleemloos naar de top zijn gegaan.
8.1 Afdalen met een klagende Italiaan
We lopen het eerste deel nog door een rotslandschap, maar al snel komen de eerste planten weer tevoorschijn. Onderweg komen we nog een vermoeide Italiaan tegen. Een jonge gast, maar hij kwam zijn nachten niet door. Een slaapzak vol gaten. Naar de top was ook al geen pretje, want de gids had geen oxygen bij zich.
Niet dat wij zuurstof nodig hadden, maar hij is wel het bewijs dat je gewoon een goede operator nodig hebt. Wij huurden ook onze slaapzakken, maar daar konden we redelijk goed warm in blijven. Geen gaten. Ook werden we goed in de gaten gehouden door onze gidsen.
Deze Italiaan loopt alleen. Zijn gids loopt er ergens voor. Na zijn klaagzang over zijn beklimming van de Kilimanjaro te hebben aangehoord, lopen we door. De laatste 1,5 uur route is door het Moorland. Na 3 uur komen we al aan in Mweka. Tijd om te relaxen. Het zonnetje schijnt, vanaf hier geen nachten van -5 meer. Vanaf dit kamp kun je boven de bomen nog de Kilimanjaro zien. Een rustige dag om te herstellen.
9. Gezang en een warme douche (dag 7 beklimming Kilimanjaro)
Op dag 7 is het gebruikelijk om afscheid te nemen van je team. Dat doen ze door te gaan zingen. Nadat we hebben ontbeten, is het tijd voor de afscheidsceremonie. Op voorhand denk je misschien: Wat ongemakkelijk om naar het gezang te luisteren, maar in de praktijk is het eigenlijk super leuk. Je hebt immers een hele week opgetrokken met deze gasten. Rogers zet een nummer in en de groep volgt al snel.
Uiteindelijk neemt Efata het over en hij gaat midden de in groep staan. Vijf minuten verstrijken. Tien minuten. Ze krijgen er geen genoeg van. Zingen, dansen: Iedereen is blij. Het is een vrolijke boel. Na 15 minuten zingen dansen is het tijd voor wat afscheidswoorden.
Daarna worden de tips bekendgemaakt. En ja, reken ook voor de tips nog redelijke bedragen. Je begint natuurlijk bij de dragers. Die dragen elke dag 20 kilo naar boven. Dus die kan je echt niet afschepen met een paar dollar per dag. Reken hier zo’n 7-12 dollar per dag. Van de operator krijgen we dit lijstje als referentie voor het tippen:
- Gids $ 30
- Assistent-gids $ 20 – 25
- Dragers $ 7 – 10
- Kok $ 15 – 20
- Ober $ 10 – 12
- Camp Master $ 10 – 12
- Toilet Master $ 10 – 12
Ze zijn blij met onze tips. Veel geld, zeker. Maar deze mensen maak je er blij mee en ze hebben de tips meer dan verdiend. Ze hebben 7 dagen lang goede service verleend. Hoe we onze totale tip bijna onmogelijk bij elkaar krijgen gepind, vertel ik later.
9.1 Lopen naar Mweka Gate
Tijd om naar beneden te lopen naar Mweka Gate. De beklimming van de Kilimanjaro zit er bijna op. We doen er zo’n 4 uur over. En veel is er niet te zeggen. Het is een mooi landschap (zie bijvoorbeeld onderstaande foto). Maar eigenlijk heb nu vooral zin in een warme douche. En aan het einde van deze route hoop je bij elke bocht het kamp bereikt te hebben.
Eenmaal beneden gaat Rogers ons certificaat halen. Je hebt daarin drie gradaties. Je hebt het hoogste pint Uhuru Peak gehaald, je hebt Stella Point gehaald of je hebt Barafu Camp gehaald. Ook Barafu is met 4600 natuurlijk een prestatie. Gelukkig mogen wij hem voor Uhuru Peak in ontvangst nemen. Alsof de 100 foto’s nog niet genoeg bewijs zijn.
Het enige waar we nu nog aan kunnen denken is een warme douche
Daarna moeten we in Moshi nog alle tip bij elkaar pinnen. Soms kan je maximaal 200,000 pinnen (zo’n 80 euro). En dan zijn flinke stapels. Dus meerdere pinautomaten langs. Uiteindelijk hebben we zoveel biljetten dat het bij het overhandigen in een restaurant wel lijkt alsof we een huurmoordenaar afrekenen.
Het is inmiddels als vroeg in de middag. Ons Kilimanjaro-avontuur loopt ten einde. Tijd om echt afscheid te nemen van ons team. Het was een schitterende week, maar nu is het ook tijd voor iets anders schitterends: Een warme douche.
Heb je nog vragen over de beklimming van de Kilimanjaro? Laat ze hieronder achter!
Prachtig verhaal van een bijzondere reis. Wat een kanjers dat jullie dit zo goed gedaan hebben. Dank voor t meegenieten door dit te lezen en de foto’s te bekijken.
Graag gedaan! Ook voor ons leuk om het uitgeschreven te hebben, zodat we nog eens kunnen terugblikken 🙂
Wat een waardevolle reis jullie mogen trots zijn op de prestaties. Kanjers wat een mooi verhaal. Knap hoor.
Leuk verslag met goede tips! Beklimming van de Kili staat hoog op mijn bucketlist.
Via welke reisorganisatie hebben jullie dit geregeld?
Hey Klaas, via Ajabu adventures.
[…] de beklimming van de Kilimanjaro begon onze safari in Tanzania. In Zuid-Afrika had ik al geprobeerd om The Big Five te spotten in […]
Wat een geweldig avontuur zeg! Ook wel iets wat ik als uitdaging zie!
[…] is een groot land. We verbleven in totaal 4 weken in dit prachtige land. We begonnen met de beklimming van de Kilimanjaro en daarna stond 10 dagen door de wildparken van Tanzania op het programma. Wij bleven in […]
[…] staan we dan: Op de top van de Kilimanjaro (lees hier ons verslag). Denk jij er ook over om de Kilimanjaro te beklimmen? Ik deel 12 tips zodat jouw kans om de top te […]